FRAN-SUICIDES TELECOM

της Μαρίνας Κουτσούμπα

Η οσμή θανάτου που καλύπτει τους διαδρόμους της France Telecom, στοιχειώνοντας τον τηλεπικοινωνιακό κολοσσό και μία ολόκληρη χώρα, φαντάζει αδύνατο να καλυφθεί. Οι 25 αυτοκτονίες που έχουν σημειωθεί σε χρονικό διάστημα μόλις 19 μηνών αποτελούν έναν φυσιολογικό, πάντα κατά τους ιθύνοντες της εταιρείας, αριθμό. Με ποια έννοια; Συγκριτικά με τις αυτοκτονίες περασμένων ετών και σε αναλογία με τον αριθμό των 100.000 υπαλλήλων που στελεχώνουν τη France Telecom.

Με αριθμούς και στατιστικά δεδομένα αξιολογείται η ανθρώπινη ζωή από τα ανώτατα διοικητικά στελέχη της εταιρείας. Η σκέψη και μόνο ότι οι "υπεύθυνοι" του ομίλου προχωρούν σε τέτοιου είδους συγκρίσεις, προσωπικά μου προκαλεί τρόμο. Ανθρώπινες ζωές να προσφέρονται ως θυσίες στο βωμό του κέρδους. Απλώς σκληρό και αδίστακτο.

Στα μηνύματα που άφησαν οι 25 αυτόχειρες, στιγμές πριν προβούν στο απονενοημένο διάβημα, έχει κανείς τη δυνατότητα να διακρίνει την κραυγή απόγνωσης που βρίσκεται αποτυπωμένη στα τελευταία τους λόγια. Με την αυλαία για τους ίδιους να πέφτει, κατέβαλαν μία ύστατη προσπάθεια να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου προκειμένου να επιτύχουν την επιθυμητή αλλαγή για τους συναδέλφους που άφηναν πίσω τους.

ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

"Όταν σου τηλεφώνησα σήμερα το πρωί και μου είπες ότι είχες την αίσθηση πως δεν κάτι δεν πάει καλά, είχες δίκιο. Με ξαναπιάνουν οι αυτοκτονικές μου τάσεις. Αποφάσισα να περάσω στην πράξη σήμερα. Δεν υπάρχει λόγος να πεις στην ιδιοκτήτρια να έρθει να με δει γιατί θα βάλω τέλος στις ημέρες μου στο γραφείο"… 32 ετών

Κατηγορώντας την "τρομοκρατία της διοίκησης" έγραψε:" Θα αυτοκτονήσω εξαιτίας της δουλειάς μου στη France Telecom. Αυτός είναι ο μόνος λόγος"… 51 ετών

"Αισθάνομαι αβοήθητος και οργισμένος"… 28 ετών

Επίσημη απάντηση; Ως «απλοϊκή» χαρακτήρισαν τη σύνδεση των αυτοκτονιών με τον εργασιακό χώρο οι υπεύθυνοι στη France Telecom. Είκοσι πέντε αυτοκτονίες, περισσότερες από 13 απόπειρες, αλλά η εταιρεία δε θεωρεί πως φέρει ευθύνη. Άλλωστε, όπως παρατηρούν, «το ποσοστό αυτοκτονιών είναι κατώτερο του εθνικού μέσου όρου». Είναι εξοργιστικός ο τρόπος δια του οποίου επιδιώκουν να αποποιηθούν των ευθυνών τους.

Βέβαια, έχουν προβεί και σε πιο απερίσκεπτες δηλώσεις. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που αναρωτιέσαι κατά πόσο είσαι ξύπνιος ή ονειρεύεσαι, καθώς δεν μπορείς να πιστέψεις σε αυτό που έχεις μόλις ακούσει. Υπό τη σκιά 25 αυτοκτονιών, ο τηλεοπτικός φακός απαθανάτισε τον πρόεδρο της France Telecom, Didier Lombard, να αναφέρει πως είναι «οικτρά γελασμένοι όσοι θεωρούν πως θα συνεχίσουν στην εργασιακή τους ρουτίνα χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για τίποτα». Αναρωτιέμαι τι απομένει να ακούσουμε.

ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Επιστροφή στο 1998. Αποκλείεται να είχε κανείς διανοηθεί τι θα επακολουθούσε της αποκρατικοποίησης της France Telecom. Κατά την περίοδο 2006-2008 οι επικεφαλής έθεσαν εκτός ομίλου 22.000 υπαλλήλους, το έργο των οποίων επιφορτίστηκαν οι εναπομείναντες εργαζόμενοι.

Η France Telecom επεδίωξε και κατόρθωσε να αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών στην Ευρώπη. Με ποιο κόστος; Ανθρώπινες ζωές. Άγχος, πίεση, στρες, υπερωρίες… δεν αντεπεξέρχονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο σε καταστάσεις που ανατρέπουν τα ισχύοντα δεδομένα στις ζωές τους. Βρέθηκαν αιφνιδιαστικά κάτω από άκρως ανταγωνιστικές συνθήκες εργασίας και αυτό για ορισμένους, όπως αποδείχτηκε, αποτέλεσε ένα δυσβάσταχτο φορτίο.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ…ΑΔΕΙΑ

Η κατακραυγή του κόσμου σε συνδυασμό με τις πορείες διαμαρτυρίας των σωματείων εργαζομένων της France Telecom, ως όλα δείχνουν, εξώθησαν στην παραίτηση ορισμένων εκ των διοικητικών στελεχών που έχαιραν της εμπιστοσύνης και της εύνοιας κυβερνητικών εκπροσώπων. Το πρώτο βήμα, υποβάλλοντας την παραίτησή του, έκανε ο Louis-Pierre Wenes, γνωστός και ως "cost-killer". Αποτελεί παρωνύμιο που του αποδόθηκε λόγω της εισήγησης ενός προγράμματος για περικοπή εξόδων, ύψους 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, έως το 2011. Ας ελπίσουμε πως θα υπάρξει συνέχεια.

Οι εκκλήσεις της γαλλικής κοινής γνώμης για επέμβαση της κυβέρνησης ανέτρεψε κάπως τα δεδομένα. Άλλωστε η Γαλλία παραμένει ο μεγαλύτερος μέτοχος στη France Telecom, κατέχοντας ποσοστό 27%. Συσκέψεις, ειδικές γραμμές υποστήριξης, ερωτηματολόγια στους υπαλλήλους. Δυστυχώς δεν έχουν ακόμη παρατηρήσει κάτι το οποίο είναι πασιφανές. Στη Γαλλία, που συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών όπου παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών οφειλομένων σε εργασιακούς λόγους, αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι η υιοθέτηση ανθρωπίνων συνθηκών εργασίας.

Να είμαστε δίκαιοι. Στη France Telecom παραμένουν πιστοί στις αξίες τους, καθώς μοχθούν ώστε τα ποσοστά αυτοκτονιών των υπαλλήλων τους να κυμαίνονται σε σταθερά επίπεδα. Είκοσι οκτώ αυτοκτονίες το 2000, είκοσι εννιά το 2002, είκοσι δύο το 2003, είκοσι πέντε το 2009. Μήπως πρέπει τελικά να τους δώσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια, να τους επικροτήσουμε για το σπουδαίο αυτό κοινωνικό έργο που επιτελούν και να βροντοφωνάξουμε μπράβο; Λέω εγώ τώρα…